Del pico do Arieiro al pico Ruivo

Si, en general, cuando vamos de viaje solemos madrugar para hacer nuestras rutas, hoy era imprescindible. Primero, porque vamos a hacer una ruta muy conocida y queremos evitar, en la medida de lo posible, aglomeraciones de gente. Segundo, porque hacia el mediodía es muy habitual en Madeira que las cumbres se cubran de nubes y pretendemos intentar librarnos de esa niebla.

Tras un arduo viaje en coche lleno de curvas desde Funchal, al nivel del mar y a 17 grados, llegamos al pico do Arieiro, a 1.810 m y a unos fresquitos 0 grados, sobre las ocho de la mañana. Hemos llegado justo para disfrutar del amanecer desde la tercera montaña más alta de Madeira. Puede llegarse en coche hasta aquí porque hay un radar de la Fuerza Aérea Portuguesa. Esto lo convierte en un punto muy turístico con cafetería y tienda de recuerdos incluidas. De hecho, ya no somos los primeros en llegar. Se nos ha adelantado otro coche.

Después de disfrutar de las maravillosas vistas que tenemos desde allí hacia las abruptas montañas de Madeira y un precioso mar de nubes de fondo, emprendemos la marcha. La ruta está perfectamente señalizada e incluso, aunque no lo estuviera, no hay pérdida posible. La montaña es tan escarpada que solo hay un camino factible: el excavado en la roca y protegido por una barandilla.

Al poco rato de comenzar a caminar cogemos un pequeño desvío para asomarnos al mirador Ninho da Manta, donde nos paramos un rato para continuar disfrutando de las fabulosas vistas.

Continuamos la ruta, siempre protegidos por barandillas. Por una parte, da cierta pena ver un paisaje tan increíble así de humanizado, pero, por otra, sería bastante complicado hacer este recorrido sin las protecciones. Voy procurando no prestarle demasiada atención a la parte construida y mirando siempre el paisaje a lo lejos.

Justo después atravesar el túnel Pico do Gato comienza un tramo que permitiría hacer un recorrido circular, pero el lado este está cerrado por mantenimiento, así que tenemos que hacer la ida y la vuelta por el mismo camino, el del oeste. Menos mal que veníamos informados sobre cómo era esta ruta y traemos frontales, porque son imprescindibles. Este tramo está lleno de túneles excavados en la montaña en los que no se ve nada. ¡Tiene su toque emocionante de aventura!

A lo largo del camino no hay ninguna cuesta demasiado larga, pero apenas hay tampoco tramos llanos. Está todo lleno de continuos repechos, muchos de ellos con escaleras, por lo que la ruta se hace más dura de lo que a simple vista podría aparentar teniendo en cuenta que no hay mucha diferencia entre el punto más alto y el más bajo del recorrido.

Poco antes de llegar a la cumbre pasamos junto a la Casa de Abrigo (refugio) del Ruivo, que estaba cerrada, aunque sí pudimos utilizar el cuarto de baño. En esta zona también nos encontramos un cruce señalizado donde la ruta se une con otros senderos homologados por si alguien prefiere hacer un recorrido lineal.

Y tras un último esfuerzo, llegamos al pico Ruivo (1.862 m), el punto más alto de Madeira. Las vistas, como ya nos imaginábamos, son maravillosas. Lo único malo es que hay bastante gente ya que hay una forma mucho más corta y fácil de llegar hasta aquí que la que hemos hecho nosotros, pero bueno, no queda más remedio que resignarse y abstraerse un poco. Aunque hace algo de fresco, sobre todo después de la sudada que llevamos encima, la temperatura ya no tiene nada que ver con la de las ocho de la mañana y se está muy bien. Tanto, que decidimos comer allí mismo junto al vértice geodésico a pesar estar todavía a media mañana.

La vuelta hay que hacerla por donde hemos venido, pero la verdad es que no importa nada porque es incluso una suerte poder disfrutar dos veces de este paisaje. Bajamos del pico Ruivo, volvemos a atravesar los túneles… Mientras caminamos observamos que las famosas nubes del mediodía se van acercando.  ¿Llegarán a alcanzarnos o no? ¡Qué bien hemos hecho en madrugar!

La ruta termina subiendo de nuevo hasta el pico do Arieiro. La verdad es que esta última subida me cuesta, no lo voy a negar, pero me importa poco porque voy feliz. Hemos estado en un lugar fascinante.

Nos cruzamos con gente que está empezando ahora la ruta. ¿La harán entera? ¡Si no van a ver nada! En fin, me da igual. Nosotros lo hemos hecho bien y hemos disfrutado como nunca.  Es una de esas rutas que solo puedo recomendar. Hay que hacerla sí o sí.

Más información sobre esta ruta…

Descubrimos esta ruta en la guia de passeios a pé Madeira, de la editorial Rother. Se trata del sendero homologado PR 1.

Para poder editar el track y poder subir un mapa, utilicé la cartografía proporcionada por los amigos del blog Cartografía Digital. ¡Gracias!

Nota

He subido el track para que la ruta aparezca en el mapa de rutas, pero teniendo en cuenta los túneles y la orografía del terreno, tiene muchísimos errores y no es nada fiable.

Si quieres ver más rutas en Madeira, pincha AQUÍ.

Recuerda que en nuestro MAPA INTERACTIVO puedes encontrar otras rutas cercanas a esta que quizás te interesen...
21/04/2020 05:00
  • Distance Instructions
Label

Datos técnicos

  • Longitud: 11,5 km
  • Fecha de realización: 11/01/2018
  • Desnivel de subida: 750 m
  • Desnivel de bajada: 750 m
  • Punto más alto: 1.862 m
  • Punto más bajo: 1.542 m
  • Tipo de recorrido: Ida y vuelta
  • MIDE / Severidad del medio natural: 3
  • MIDE / Orientación en el itinerario: 1
  • MIDE / Dificultad en el desplazamiento: 3
  • MIDE / Cantidad de esfuerzo necesario: 3
→ ¿Qué es el MIDE?

Mapa

pico_do_arieiro_pico_ruivo

Información geográfica perteneciente al Centro de Informação Geoespacial do Exército ©.

16 comentarios

Añade el tuyo →

  1. María Ester 23/08/2022 — 11:31

    El último comentario me parece muy pedante por tu parte. Cada uno se organiza como quiere y como puede. La montaña no es propiedad únicamente de l@s montañer@s, todo el mundo tiene derecho a disfrutarla en la medida de sus posibilidades. Por otra parte no das información útil, todo son apreciaciones personales.
    Un saludo.

    • Gata Con Botas 23/08/2022 — 17:09

      Hola, María Ester. Siento que no te haya gustado la entrada. Este blog lo hago por afición y de hecho, en apartado «sobre mí», ya explico que no se trata de una guía que explique qué camino tomar en cada momento, sino de un diario personal en el que cuento mi experiencia tal y como yo la viví. Incluso una misma ruta en días diferentes posiblemente la relate de formas distintas.
      En cuanto al último comentario, ya digo que me da igual lo que hagan el resto de personas. Por supuesto que la montaña no es propiedad de nadie. Yo informo de que hacia el mediodía la zona se suele cerrar en niebla y a partir de ahí, que cada uno haga lo que quiera.
      Un saludo.

    • Marcos Frigolet 20/06/2023 — 17:50

      Yo no me lo tomé mal. Es más, está trasmitiendo una aptitud positiva para disfrutar mejor aunque tengas que esforzarte. En pocas palabras me quedó claro que el espectáculo, si podemos hacer todo el recorrido, es impresionante. En un trazado como el descrito, franqueado en todo momento por protecciones, no creo que necesite más información útil que una valoración MIDE, un trazado y un perfil del camino…y las estupendas vistas que se aprecian con sus fotos. Gracias a la autora del reportaje, la gata con botas.

  2. Hola! Muchas gracias por la ruta y los detalles de todo! Da gusto blogs como este

  3. Hola gata con botas. A lo largo de la ruta, ¿hay zonas «aereas»? Es por aquello del vértigo. He visto que el camino es ancho, pero aun así te agradecería tu opinión.
    Un saludo,
    Leticia

    • Gata Con Botas 26/03/2023 — 21:21

      Hola, Leticia. Si con zonas aéreas te refieres a puntos sin barandilla en los que te podrías caer, había alguno donde la barandilla estaba rota, pero hice la ruta hace algo más de cinco años y los pueden haber arreglado o pueden haberse roto otros. Si por zonas aéreas te refieres a zonas protegidas con barandilla, pero que podrían dar vértigo igual, entonces sí. Casi toda la ruta es así. Fíjate bien en las fotos y te podrás hacer una idea de lo que te puedes encontrar. En cualquier caso, la ruta es de ida y vuelta por el mismo camino. Si llegases a algún punto donde te diese miedo pasar, siempre te podrías dar la vuelta. ¡Ojalá puedas disfrutarla!
      Un saludo.

  4. Que pena que nosotros no pudimos realizar esta ruta, pero conocimos el Pico Ruivo que lo recomendamos muchísimo. Nos guardamos este artículo para nuestra próxima visita a Madeira.

  5. Hola, me gusta mucho tu blog, me preguntaba cuántas horas lleva el ir a Pico Ruivo y vuelta. Un saludo!

    • Gata Con Botas 11/07/2023 — 22:39

      Hola, Irene. Me alegro mucho de que te guste el blog. Te puedo decir lo que nos llevó a nosotros por si te sirve de orientación, pero cada persona es un mundo… La ruta completa, ida y vuelta e incluyendo las paradas, nos llevó 5 horas y 45 minutos. Si eliminamos las paradas, en movimiento estuvimos 4 horas y media. ¡Espero que disfrutes de la ruta!

  6. Hola!!
    A qué hora empezasteis la ruta? Nos gustaría también hacerla prontito y evitar aglomeraciones.
    Muchas gracias, me ha encantado la entrada 🙂

    • Gata Con Botas 19/08/2023 — 09:48

      Hola, Sara. Pues llegamos para ver amanecer desde el pico do Arieiro, sobre las 8 y pico de la mañana. Pero ojo, era enero. Ahora en verano amanecerá un poco antes…
      ¡Espero que disfrutes mucho de la ruta!

  7. Ola Rocio ! Grazas pola información. Tirei bo proveito dela. A ruta é preciosa. Como ben dicías cómpre madrugar para Facela. Eu cheguei sobre as 9:30 e xa estaba petada de buses e coches; de feito quedamos a tres kms do cumio do Arieiro, treito que tivemos que subir por asfalto (Os dias anteriores houbo choivas e moita néboa, así que posiblemente iso fixo que a afluencia de xente fose maior).
    Foi un rompepernas, pero pagou moito a pena facer o camiño.
    Parabéns polo blog, gústame moito. Engade un novo fan ao teu clube de siareiros 🙂

    • Gata Con Botas 02/10/2023 — 14:34

      Ola, Alfonso!
      Alégrome de que a información fose de proveito. Nestes sitios tan coñecidos, o de madrugar (moito) faise casi imprescindible. De todas formas, se conseguiches abstraerte un pouco da xente e desfrutar da paisaxe, seguro que xa valeu a pena. Ogallá continúes atopando inspiración no blog!
      Unha aperta.

Responder a Gata Con Botas Cancelar la respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

© 2024 Gata con botas